Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
şıltaqlıq — bax şıltaq (1 ci mənada). Mən onu özümdən razı salmaq üçün hər işi bacarardım, nə inad, nə də şıltaqlığa yol verməzdim. M. S. O.. <Əyyar:> Bir ərköyün uşaqsan sən; Şıltaqlıqdır işin peşən. A. Ş.. <Tərlan:> Mən qız deyiləm, şıltaqlıq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gilgo:uz — getmeg: (Bakı) şıltaqlıq edərək torpaqda eşələnmək. – Uşağa bax a, torpağın içində nə gilgo:uz gedir … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
kürlük — is. 1. Ağlağanlıq, şıltaqlıq, qışqırıqçılıq (uşaq haqqında). Uşaq kürlükdən arıqladı. 2. Tənbəllik, bacarıqsızlıq, acizlik. Kürlük etmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
min — say. 1. Doqquz yüz doxsan doqquzdan sonra gələn ədəd, say – 1000. Min manat. Min nəfər. // Başqa saylarla birlikdə. Beş min kilo. İki min altı yüz adam. – Min doqquz yüz səkkizinci ilin ilk günləri çox soyuq keçirdi. M. Hüs.. 2. Çoxlu, külli… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qulp — is. Qabların və s. şeylərin əl tutan yeri, dəstəsi, sapı. Qazanın qulpu. Çaydanın qulpu. – <Musa kişi> nazik iplə kuzənin qulpuna bağlanmış tıxacı açdı. M. İ.. Onun sağ əli su ilə dolu vedrənin qulpundan . . tutmuşdu. Ə. Ə.. ◊ Qulp bağlamaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şıltaq — 1. is. Mənasız tələb, iddia, arzu, istək. Vəliqulu da başlayıb şıltağı və davamərəkəni. C. M.. <Əlyarov:> Hər yoldan ötənin şıltağından ötrü biz adamlarımızı çölə tökə bilmirik ki? M. Hüs.. // sif. Daim şıltaqlıq edən, şıltaqçı. Dürdanə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şıltaqçı — sif. 1. Şıltaq, şıltaqlıq edən, heç şeydən razı qalmayan. <Əbülhəsənbəy:> Mən qarşımda . . şıltaqçı bir qız görürdüm. M. S. O.. <Bacım:> <Xədicə> xəstədir, anası yoxdur, şıltaqçıdır. S. H.. 2. Ağlağan, tərs, inadcıl. Çoxlarının… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
